#دعوا ها در جام جهانی#

هر جام جهانی، پتانسیل تقویت یا آسیب رساندن به شهرت اشخاص و حتی خود ورزش را دارد. نگاهی به چند هفته گذشته متأسفانه نشان‌دهنده آسیب‌ها و پرسش‌های بیشتری نسبت به پاسخ است.

مهم‌ترین محور نگرانی، جدای از توانایی‌های ناامیدکننده فنی بسیاری بازیکنان، سقوط جوانمردی در زمین بود؛ جوانمردی که قربانی نتیجه مسابقه به هر قیمتی شد.

داوران تنها می‌توانند، واکنش نشان داده و مجازات کنند و این بازیکنان و مدیران هستند که توانایی جلوگیری و کاهش (و یا به صورت ایده‌آلیستی حذف) حقه بازی از فوتبال را دارند.

دایوینگ‌ها و تمارض‌های همه‌گیر تماشاچیان را به شدت کسل می‌کند، چرا که این گونه رفتار، تنها برای به دست آوردن امتیاز غیرعادلانه است؛ یک پنالتی، یک ضربه آزاد یا تنبیه حریف.

اقدامات پس از بازی با دیدن فیلم مسابقه باید تدبیری مناسب برای جلوگیری از اقدامات غیر ورزشی باشد. هر بازیکنی که به صورت غیرعادلانه، باعث می‌شود، حریفش کارت زرد بگیرد، باید پس از دیدن فیلم این کارت برای خودش نیز ثبت شود و بازیکنی که با تمارض و گول زدن داور، پنالتی به دست می‌آورد، باید از سه بازی محروم شود.

بازیکنان این رفتار را انجام می‌دهند، چراکه معتقدند به راحتی می‌توانند از آن فرار کنند. داور همیشه در مورد ارتکاب این اعمال از سوی بازیکن مردود و دودلند، اما بازیکنان اگر بدانند که پس از مسابقه رفتار آنان تحلیل و تنبیه می‌شود، آن گاه بسیار کمتر متمایل به حرکات ناشایست هستند.

بیرون زدن توپ هنگام مصدوم شدن یک بازیکن به نماد متلاشی شدن بازی جوانمردانه و مضحکه تبدیل شده است. در آغاز این امر بسیار جوانمردانه بود، ولی هم‌اکنون خیر. هم‌اکنون بازیکنان مصدوم می‌شوند تا وقت بازی را گرفته یا جریان بازی حریف را با اختلال روبه‌رو کنند.

اما امروزه معمولا دیگر توپ را به طرف مقابل نمی‌دهند و اگر بازیکنی بخواهد توپ را به خاطر مصدومیت بازیکن خودی بیرون بزند، باید بسنجد که آیا حمله تیمش مهم‌تر است یا مصدومیت هم‌تیمی‌اش؟
اعتبار و آبروی ورزش به شدت با این حرکات زیر سؤال رفته است.

شهرت بسیاری از بازیکنان صدمه دیده و خانواده فوتبال آن را فراموش نمی‌کند. اقدام «کریستینانو رونالدو» برای اخراج «وین رونی» هم‌باشگاهی او نمونه‌ای از این امر است؛ عمل رونی به زودی فراموش می‌شود، ولی رونالدو خیر.

فوتبال دارای رابطه عشق و تنفر و قدرتمندی با ستارگانش است، اما این رابطه عشقی با داوران وجود ندارد و معمولا فشارهای وارد بر آنان، شخصی است.

بازیکنان بسیار بیشتر از داوران روح بازی را در اختیار دارند. در اینجا پنج نکته اصلی را برای نابودی حرکات غیراخلاقی بیان می‌کنیم:

*بازیکنی که با ناجوانمردی باعث می‌شود، حریفش کارت زرد بگیرد، آن کارت باید به خودش نیز منتقل شود.

*بازیکنی که با ناجوانمردی باعث می‌شود حریفش کارت قرمز بگیرد، آن کارت باید به خودش نیز منتقل شود.

* اگر با فیلم ثابت شد که بازیکنی برای گرفتن پنالتی، دست به اعمال ناجوانمردانه زده، باید از سه بازی محروم شود.

*اگر در فیلم ثابت شد که بازیکنی برای گرفتن پنالتی، دست به اعمال ناجوانمردانه زده، باید از سه بازی محروم شود.

*بازیکنانی که از داور می‌خواهند به حریفشان کارت نشان دهد، خودشان باید کارت زرد دریافت کنند.

*بیرون زدن توپ به خاطر مصدومیت بازیکنان باید ممنوع شود و اگر انجام شد، بازی حتما با پرتاب توپ برای طرف مقابل دنبال شود